آستیگماتیسم؛ اختلال شایع چشم - ورزش و تندرستی

به گزارش ورزش و تندرستی، زندگی آنلاین/آستیگماتیسم یکی از اختلالات شایع چشم است که به علت غیرطبیعی بودن شکل قرنیه به وجود می آید. آستیگماتیسم درنتیجه وجود یک انحنای غیرطبیعی بر سطح قرنیه به وجود می آید. این انحنا می تواند نحوه ورود نور به عدسی چشم را تغییر دهد که درنتیجه آن نور به شکل متفاوتی به شبکیه چشم می رسد. همین موضوع موجب کدر، تار و یا غیرطبیعی شدن دید فرد می گردد. آستیگماتیسم را نباید با دوربینی یا نزدیک بینی چشم اشتباه گرفت.

دلیل آستیگماتیسم چیست؟

هنوز دلیل قطعی آستیگماتیسم به طور کامل معین نیست اما می توان گفت عوامل ژنتیکی نقش مهمی را ایفا می نمایند. گاه اختلال آستیگماتیسم از هنگام تولد وجود دارد. گاه هم درنتیجه یک آسیب خارجی یا جراحی ایجاد می گردد. آستیگماتیسم معمولاً با دوربینی و نزدیک بینی چشم همراه است.

انواع آستیگماتیسم

آستیگماتیسم را می توان به دو نوع کلی تقسیم کرد:

1 - آستیگماتیسم مربوط به قرنیه

2 - آستیگماتیسم مربوط به عدسی چشم

نوع اول آستیگماتیسم زمانی به وجود می آید که انحنای شکلی در قرنیه ایجاد می گردد و قرنیه از حالت طبیعی خود خارج می گردد. نوع دوم هم مربوط به زمانی است که عدسی چشم حالت طبیعی ندارد.

چه کسانی در معرض ابتلا به آستیگماتیسم هستند؟

آستیگماتیسم می تواند در بچه ها و عظیم سالان ایجاد گردد و می توان گفت از لحاظ سنی محدودیتی برای ابتلا به آن وجود ندارد. اما در صورت وجود شرایط زیر، احتمال ابتلا به این اختلال افزایش می یابد:

وجود سابقه خانوادگی از وجود آستیگماتیسم یا اختلالات دیگر نظیر قرنیه مخروطی (اختلالی که باعث تخریب قرنیه می گردد)

زخم یا نازک شدن قرنیه

نزدیک بینی (یعنی تماشا اشیا دور مشکل است) یا دوربینی (تار بودن اشیا نزدیک) بیش از حد

سابقه انجام اعمال جراحی خاص مانند جراحی آب مروارید

طبق تحقیقاتی که در سال 2011 اجرا شده است، استعمال دخانیات به وسیله مادر در دوران بارداری احتمال ابتلا به آستیگماتیسم را افزایش می دهد.

تشخیص علائم آستیگماتیسم

علائم آستیگماتیسم ممکن است از فردی به فردی دیگر متفاوت باشد. بعضی افراد هم هیچ علائمی را تجربه نمی نمایند. از جمله علائم آستیگماتیسم می توان به این موارد اشاره نمود:

تار، کدر و مختل شدن دید در هر فاصله ای (دور یا نزدیک) مشکل دید در شب درد و خستگی چشم انحراف چشم قرمزی و التهاب چشم سردرد باتجربه هر یک از علائم زیر به پزشک متخصص مراجعه کنید. بعضی از این علائم ممکن است دلیلی غیر از آستیگماتیسم داشته باشند.

آستیگماتیسم چگونه تشخیص داده می گردد؟

آستیگماتیسم به وسیله یک اپتومتریست (فردی که دارای مجوز برای انجام معاینات چشمی است) یا چشم پزشک با انجام آزمایشات تخصصی تشخیص داده می گردد. بعضی از این روش ها عبارتند از:

آزمایش سنجش دقت بینایی: در این روش، اپتومتریست یا چشم پزشک از شما می خواهد جهت حروفی را که بر تخته ای که در فاصله ای نسبتاً دور از شما نصب شده، قرار گرفته است معین کنید. هر چه قدرت تشخیص حروف کمتر باشد، می تواند بدین معنا باشد که اندازه آستیگماتیسم بیشتر است.

آزمایش عدسی نورشکن: برای انجام این آزمایش از دستگاهی به نام نورشکن استفاده می گردد. این دستگاه دارای چند عدسی است (شبیه عدسی های عینک) که قدرت هر یک فرق دارد. پزشک یا اپتومتریست با عدسی های مختلف را در مقابل چشمان شما قرار می دهد و از شما می خواهد تصاویری که در مقابل خود می بینید تشخیص دهید. این کار آنقدر تکرار می گردد تا متخصص عدسی که دید شما را اصلاح می نماید را پیدا کند.

کراتومتری: طی این آزمایش، اپتومتریست یا چشم پزشک از یک دستگاه برای مشاهده انحنای قرنیه استفاده می نماید.

درمان آستیگماتیسم

آستیگماتیسم خفیف احتیاجی به درمان ندارد. اما اگر آستیگماتیسم در حدی باشد که بر دید شما تأثیر بگذارد، متخصص چشم برای درمان آن از یکی روش های زیر استفاده می نماید:

استفاده از عدسی های اصلاح نماینده: عینک ها یا لنزهایی که به وسیله پزشک برای افراد مبتلا به آستیگماتیسم تجویز می گردد رایج ترین و ملایم ترین شیوه درمان این اختلال هستند.

اورتوکراتولوجی: روش اوتو-کی مبتنی بر استفاده از لنزهای سخت و غیر قابل انعطاف است که استفاده از آنها پس از مدتی منجر به رفع شدن انحنای غیر عادی قرنیه می گردد. از این لنزهای سخت باید برای مدت زمان محدودی در طول شبانه روز (مثلاً تنها هنگام خواب) استفاده کرد. بعضی افراد تنها با استفاده از این روش می توانند بینایی عادی خود را بازیابند و احتیاجی به استفاده از عینک ندارند. اما بعضی دیگری هم علاوه بر این روش به روش های دیگر درمان هم احتیاج پیدا می نمایند.

جراحی: در بعضی موارد حاد ممکن است پزشک جراحی را برای بیمار خود تجویز کند. در این روش، با استفاده از لیزر یا تیغ های جراحی ریز و ظریف انحنای غیر عادی قرنیه برای همواره اصلاح می گردد. رایج ترین روش های جراحی برای درمان این اختلال LASIK، PRK، و RK هستند. هر یک از این روش ها دارای آثار جانبی خاص خود هستند. توصیه می گردد پیش از تصمیم گیری برای انجام هر یک از این عمل های جراحی در رابطه با مزایا و معایب هر یک با پزشک خود مشورت کنید.